Het juryrapport

Gisteravond zag ik op de website van Innofun de link naar het juryrapport. Nadat ik de tekst had doorgelezen, stroomde er weer een trots gevoel door me heen. Wow! Dat heb ik toch maar mooi even geflikt zeg! En dat terwijl ik me vooraf kansloos inschatte. ‘Grote namen’ zoals Jelmer Evers en Linda Humme hadden ook een inzending gedaan.

Ik, die nog niet zo heel lang actief ben binnen het sociale media in het onderwijs-wereldje, ben erg van hun werk en vaardigheden onder de indruk. Zij hebben al zoveel kunnen bereiken en dat terwijl ik net pas kom kijken. Ik schatte mijn kansen dus niet al te hoog in, maar ging toch in gezelschap van mijn partner Nils en mijn collega Niels (what’s in a name..) naar Utrecht om de prijsuitreiking bij te wonen. Ik keek namelijk ook uit naar het kennismaken met de andere deelnemers. Er zou natuurlijk een verzameling van ICT- enthousiastelingen zijn waar ik zeker veel van kon leren, dus het zou hoe dan ook een zinvolle middag worden.

Toen Erno Mijland eenmaal bekend had gemaakt dat Dennis Verdonck met een project uit het voortgezet onderwijs de Runner Up was en er *dus* een project uit het primair onderwijs had gewonnen, begon het bij mij wel te kriebelen. Hoe langer Erno praatte en hoe meer pluspunten hij noemde, hoe meer mijn collega Niels begon te fluisteren: ‘Je hebt gewonnen! Dat zit ook in jouw project! Gefeliciteerd!’ Ik werd bloednerveus van hem en siste hem toe dat hij zijn mond moest houden! :)

De jury van de Innofun Award heeft zich gebogen over 15 inzendingen met inspirerende beschrijvingen van toepassingen van sociale media in het onderwijs. Er waren zeven inzendingen vanuit het PO, zeven vanuit het VO en een vanuit een centrum voor de kunsten.

Bij het beoordelen van de inzendingen heeft de jury de volgende criteria gehanteerd:
– de toepassing is met succes ingezet in de klas
– de toepassing is eenvoudig in te zetten (voor andere docenten)
– de toepassing is praktisch een vernieuwend
– de toepassing is structureel inzetbaar
Elk jurylid heeft individueel de inzendingen bestudeerd en gescoord op deze criteria en op basis daarvan een top 3 samengesteld. Deze lijstjes zijn naast elkaar gelegd, wat leidde tot een gezamenlijke ranglijst. Deze is in een video conference besproken. De jury heeft een winnaar gekozen en een eervolle vermelding toegekend. Hierbij was de afspraak dat als de beste inzending uit het PO komt, de eervolle vermelding toegekend wordt aan de beste inzending uit het VO en vice versa.

De jury bestond uit:

– Erno Mijland, voorzitter van de jury, trainer, spreker een schrijver en auteur van het boek ’Smihopedia. Aan de slag met sociale media in het onderwijs’;
– Rob Martens, wetenschappelijk directeur LOOOK / Bijzonder hoogleraar multimediale educatie;
– Tessa van Zadelhoff, leerkracht en ICT-coördinator op Basisschool De Kleine Beer te Berlicum, zelfstandig ondernemer Warempel, initiatiefnemer BoekTweePuntNul.over sociale media en web 2.0 en bekend van ‘Reisbureau Beartravel’, waarin ze als leerkracht van groep 7/8 sociale media op een innovatieve manier inzette.

 

Algemeen
De jury constateert dat er een grote variatie is in de vorm en inhoud van de inzendingen. Dat is positief, want het laat zien dat er veel mogelijk is. De jury vindt de inzendingen sympathiek en van goed niveau. De kwaliteit ligt dicht bij elkaar. Niet in alle inzendingen is gebruik gemaakt van de unieke kenmerken van sociale media, zoals het tijd- en plaatsonafhankelijk kunnen samenwerken of de buitenwereld bij het onderwijs betrekken. In een aantal inzendingen is vooral sprake van het gebruik van web 2.0-toepassingen / online software.
Bij een aantal inzendingen is sprake van de inzet van sociale media vanuit een visie op onderwijs, bij andere inzendingen ligt de nadruk meer op afwisseling, sociale media gebruiken omdat leerlingen het leuk vinden ermee te werken.
De sterkste inzendingen combineren verschillende sociale media, leerlingen komen in contact met de buitenwereld, werken tijd- en plaatsonafhankelijk samen en er wordt gewerkt aan concrete leerdoelen.
De jury heeft als advies sociale media ook in te zetten in het leren door professionals, zoals binnen groepen op LinkedIn, door er meer mee te doen in de interne communicatie
en door traditionele conferenties en studiedagen deels te vervangen door social learning.

Dit waren inderdaad wel dingen die in mijn project terugkwamen. En toen kwam het verlossende woord. Erno moest lachen en zei dat hij meteen maar bekend ging maken wie er gewonnen had, want zodra hij over het winnende project zou gaan praten zou duidelijk worden welke naam er bij hoorde. ‘De winnaar… is… Wieke!, en lachend wees hij in mijn richting. Overdonderd hoorde ik aan wat de jury over mij te zeggen had:

De winnaar: Wieke Heikoop (PO)
De jury was unaniem in haar keuze voor een winnaar. Wieke Heikoop is juf van Stichting De Rijdende School. Ze geeft op locatie les aan kinderen die meereizen met circussen en kermissen. Het gaat om groepen met kinderen van alle leeftijden die elk een eigen programma volgen. Aan de ene kant zeer uitdagend, aan de andere kant bieden sociale
media hier ook unieke mogelijkheden. Het ingediende project beschrijft een samenwerking/uitwisseling met een internationale school in India. De kinderen van beide scholen hebben informatie met elkaar uitgewisseld en zo veel van elkaar geleerd. De jury was enthousiast over het feit dat Heikoop verschillende sociale media op een sociale manier gebruikt voor verschillende doeleinden. Ze laat kinderen bloggen in de veilige omgeving van Kidblog, laat ze sfeerbeelden verzamelen in Pinterest en gebruikt Skype voor videocontact met kinderen aan de andere kant van de wereld. Deze internationale component, ook gelinkt met het thema van de kinderboekenweek (‘Hallo Wereld’) en dus de actualiteit sprak de jury bijzonder aan. De gebruikte gereedschappen zijn gebruiksvriendelijk en laagdrempelig en daarmee is het concept goed overdraagbaar.

 

Ik nam de grote cheque in ontvangst, kreeg de camera die ik gewonnen overhandigd en ik draaide een rondje voor de camera’s en diverse smartphones zodat ik direct op twitter stond. Vervolgens werd ik heel vaak gefeliciteerd en begon het grote genieten.

Nu, een paar dagen later, is het allemaal een beetje geland. Ik voel me nog steeds supertrots en zeer vereerd. Verder is dit ook een ontzettende stimulans om me hier nog veel meer in te verdiepen. Ik kan niet wachten tot volgend reisseizoen zodat ik weer nieuwe dingetjes kan gaan uitproberen!

 

Projectleider Sociale Media

Vandaag ben ik begonnen aan een nieuwe uitdaging binnen mijn -toch al zeer veelzijdige- baan. Een poosje geleden werd ik, samen met nog een collega, benaderd door onze ICT mensen en de directeur of ik het zag zitten om ‘iets’ te gaan doen met sociale media binnen de Rijdende School.

‘Iets’… juist. En wat wordt er dan precies van me verwacht? Daar kon niemand me antwoord op geven. Het enige dat ik vorm moest gaan geven was het gebruik van sociale media binnen het onderwijs op de Rijdende School. Okee, dat werd alweer iets concreter, maar nog steeds was het een vaag gebeuren. Niemand kon me precies vertellen wat het doel was, of welk plan er was, of aan welke punten het moest voldoen.

Vandaag hadden we een eerste brainstormbijeenkomst. Was het voor mij al een vaag plan, voor mijn collega was het zo mogelijk nóg waziger. Wij komen allebei vrij recent uit het reguliere onderwijs en we zijn beiden nog heel erg gewend aan vraaggestuurd werken. Je krijgt déze opdracht, met dát doel, en dán moet het af zijn. Dat was vandaag wel even heel andere koek.

We werden gebombardeerd tot ‘Projectleider Sociale Media.’ Het komt erop neer dat zij en ik samen een plan gaan maken met daarin hoe we sociale media binnen ons onderwijs willen gaan inzetten. Hierin krijgen we heel veel vrijheid, al dan niet geheel de vrije hand. En hoe gek dat ook moge klinken, in eerste instantie benauwde me dat. Zo veel vrijheid! Maar dus ook zoveel opties! En keuzes! En mogelijkheden! Lastig, helemaal vanuit het niets beginnen! En aaaah! Geen idee wat er van me verwacht wordt!

Gaandeweg de brainstorm werd dit steeds duidelijker en langzaam maar zeker ontstonden er al wat ideetjes in mijn hoofd. Het ‘paniek’gevoel begon om te buigen naar: Zo veel vrijheid! En dus ook zoveel opties! En keuzes! En mogelijkheiden! En vét! Ik mag iets doen dat ik ontzettend leuk vind! Wij krijgen het vertrouwen dat we dit samen goed van de grond gaan krijgen! Wat een eer!

Het is zo fijn om zoveel plezier in je werk te hebben. Om dingen te kunnen en mogen doen die je écht ontzettend interessant vindt om te doen. Iets neerzetten, helemaal naar ons beeld. De SRS mee helpen ontwikkelen en tegelijkertijd werken aan mijn eigen expertise. Hoe cool is dat?

Een ding weet ik zeker; ik ga me zeker niet vervelen de komende winter, ik heb genoeg te doen!