Nationaal Congres Onderwijs & Sociale Media

Afgelopen woensdag was ik samen met 2 collega’s aanwezig op het NCOSM. Het congres werd gehouden in het prachtige EYE in Amsterdam. De locatie was werkelijk schitterend. Jammer was wel dat de zalen voor dit wat kleinere congres misschien te massaal waren, sommige workshops ‘verzopen’ een beetje.

De openingskeynote van Pedro de Bruyckere was een zeer boeiend verhaal om naar te luisteren. Op vakkundige wijze en in alle rust haalde hij alle mythes, vooroordelen en vage termen die we de laatste jaren meer en meer horen onderbouwd onderuit. Heerlijk ontnuchterend. Wat ik dan wel weer heel erg jammer vind is dat juist déze keynote niet is gefilmd. Had hem ten eerste met alle plezier nogmaals bekeken, maar bovendien had ik dit graag gedeeld.

Hierna was de uitreiking van de NCOSM award aan de beurt. De spanning steeg, want ik was een van de twee genomineerden. Eventjes leek het erop dat Dieter Möckelmann mijn inzending beschreef, maar uiteindelijk bleek mijn ‘tegenstander’, Arne Keuning met zijn inzending Montessorinet, gewonnen te hebben. Wat ik erg waardeerde was dat hij meteen in zijn dankwoord mijn inzending prees en zijn winst met me wilde delen. We hebben in de koffiepauze die volgde op dit programmaonderdeel uitgebreid kennisgemaakt en gepraat over onze inzendingen. Zijn Montessorinet heeft meer dan verdiend gewonnen. En ook al heb ik ‘verloren’, ik voel me toch een winnaar, want ik ben enorm trots op mijn nominatie en ook zeer zeker op wat er geschreven staat in het juryrapport.

Slim en creatief gebruik leren maken van social media in het onderwijs is een onderwerp dat leeft. Die boodschap kreeg de jury duidelijk uit de reeks initiatieven en projecten die hem werden voorgelegd vanuit alle sectoren van het Nederlands onderwijs. Van de rechtenfaculteit aan de universiteit in Leiden tot Montessorischolen in het basisonderwijs is men concreet aan de slag, zo laten de verschillende inzendingen zien.

De jury waardeert die inzet en ook de verbeeldingskracht die uit veel van de inzendingen blijkt. Graag stimuleert hij vooral de instellingen in het MBO op dit terrein nog eens extra. Uit dat deel van het onderwijs kwamen relatief weinig initiatieven op tafel en dat zal niet zijn, omdat in deze sector bij de ROC’s en de studenten en docenten het thema ‘social media’ minder leeft of de middelen daarvan weinig gebruikt worden.

Voor veel van de voorgelegde initiatieven en projecten geldt, dat zij nog ‘works in progress’ zijn. Zeker bij de projecten in het voortgezet onderwijs zijn er nog veel aspecten waaraan men kan en moet sleutelen. Het viel de jury tevens op dat bij veel initiatieven web 2.0 applicaties en webtools nog een beduidend grotere rol spelen dan de inzet of omgang met sociale media als zodanig. Erg is dat niet. Het geeft deze NCOSM Awards eens te meer het karakter van een aansporing en impuls tot meer inzet, meer durf en meer volharding. De tijd is bovendien nog niet echt rijp op dit dynamische terrein voor het uitdelen van ‘lifetime achievement awards’!

Een wezenlijk aspect voor alle initiatieven en projecten op dit terrein is de kans die sociale media bieden om samen slimmer te worden en ook kritische reflecties en materialen te delen. Voor wie in het onderwijs zijn roeping vindt, zijn dat elementen van sociale media die een bron van inspiratie en collegiale verrijking kunnen zijn. “Juist in dat delen van materiaal met anderen zit voor mij de plus,” zei een van de leden van de jury daar pregnant over. Het NCOSM als congres is in zekere zelf een vorm van zulke kennisdeling rond materialen, inzichten en inspiratie voor het onderwijsvak.

Aanmoediging tot durf en inzet, aansporing tot kennisdeling en onderlinge verrijking, dat heeft de jury voor ogen gestaan bij de weging van de verschillende kwaliteiten en factoren van de voorgelegde kandidaten uit PO, VO en HO. Daarmee kwam de jury tot de volgende gezamenlijke conclusies wat betreft de kandidaten uit elk van deze drie sectoren van het onderwijs.

Ten eerste zijn uit elk van de drie twee projecten genomineerd. Zij sprongen er voor de jury uit als inspirerende voorbeelden. Vervolgens is een van hen per sector als de uiteindelijke winnaar aangewezen.

Gelet op de aard van de NCOSM Awards is er overigens geen sprake van ‘verliezers’. Elk van de beoordeelde en genomineerde projecten verdient aansporing tot volharding en een blijvende inzet en enthousiasme van de betrokkenen. De dit jaar bekroonde projecten wil de jury echter voor hun inspirerende kwaliteiten van harte de prijs toe kennen.

Het Primair Onderwijs
Vanuit dit deel van het onderwijs heeft de jury twee projecten willen nomineren. Dit betreft het project ‘Hallo Wereld’ van de Stichting Rijdende School en het Montessorinet, ‘een community voor en door mensen met een hart voor Montessori’.

‘Hallo Wereld’ heeft buitengewoon concreet gedaan wat de naam weergeeft. Het heeft kinderen van mensen die op kermissen werken in ons land verbonden aan leerlingen van een internationale school in Bangalore in India. Door de zeer praktische aanpak heeft het project de betrokkenen bij de Rijdende School veel inspiratie gegeven dit soort initiatieven op een zo concrete manier vaker op te pakken. Niet alleen ver weg met India, hoe boeiend ook, maar ook hun ‘winterschool’, oftewel de school die zij buiten het kermisseizoen bezoeken.

Er is daarmee een pakket van activiteiten rond de zo praktisch mogelijke inzet van sociale media in het onderwijs ontstaan, met oog voor aspecten als ‘mediawijsheid’ en scholing aan de betrokken collega’s. De kinderen hebben het een half jaar na hun activiteiten met de leeftijdgenoten in Bangalore nog vol enthousiasme over wat ze hebben ondernomen en geleerd.

Het Montessorinet is in twee jaar uitgegroeid tot een ‘plek’ waarin meer dan 2000 mensen ervaringen en kennis delen. Het begon als een initiatief van een oud-leerkracht die juist de kennisdeling tussen en met collega’s miste en processen in gang wilde helpen zetten die zulke stimulansen en activiteiten zouden aanwakkeren. Inmiddels benut dit net een reeks vormen van sociale media en kent een gestage groei van betrokkenen en deelnemers. Interessant is te vermelden, dat een vacaturebank is ingebouwd die zorgt voor een kostendekkende aanpak.

Door de verbinding die op deze wijze gelegd kon worden tussen docenten, scholen en kindcentra, opleiders, scholen en hun directies, als ook Montessori-organen in binnen- en buitenland heeft het net bijna 500 lessen kunnen doen delen en is een intensief verkeer gegroeid tussen de betrokkenen. Ook eerst nog huiverige instituties hebben deze onderwijspraxis inmiddels omarmd en vanuit de kennisdeling ontstaan nieuwe activiteiten in en rond het onderwijs, zoals een lees-project rondom de Kinderboekenweek.

Conclusie
De jury spreekt graag bijzondere waardering uit voor deze twee genomineerden. Hun praktijkgerichte, concrete aanpak en gretigheid te leren van de ervaringen, ook van die van anderen, spreken aan en maken hun opzet ook overdraagbaar naar anderen in en rond het primair onderwijs. Bij het aanwijzen van de winnaar van de NCOSM Award voor het Primair Onderwijs heeft de jury nadrukkelijk meegewogen welke impact en verworvenheden reeds nu bronnen van inspiratie van anderen kunnen zijn. Vanuit dat oogpunt is de keuze voor 2013 gevallen op het Montessorinet.

Nou, daar kun je mee thuiskomen, toch? :-)

Na de pauze startten we met de workhoprondes. Ik heb sessie bijgewoond van Marieke van Osch, Ivo Wouters en E-twinning. Mariekes verhaal kende ik achteraf eigenlijk al, dat van Ivo vond ik vlot en ik was erg gecharmeerd van zijn manier van ‘brengen’. Met E-twinning heb ik kennisgemaakt afgelopen voorjaar op de Bett. Leuk om het nu wat meer verduidelijkt te zien, alhoewel ik het verhaal over het platform vooral een soort knoppencursus cq. handleiding vond en minder ingaan op de inhoud.

Wat minder vond ik de slotkeynote van Remco Bron. Ten eerste was hij behoorlijk druk en aanwezig op het podium en dat trok ik niet meer zo heel erg goed na een lange dag praten, luisteren en informatie verwerken. Ten tweede vond ik zijn verhaal een beetje tegenvallen qua inhoud. Hij had niet zo gek veel nieuws te vertellen dat ik (en ik denk velen met mij) nog niet wist en het leek qua stijl nogal op een ‘gewone’ sessie zoals we die eerder die dag al hadden meegemaakt. Bovendien stonden een aantal van zijn uitspraken haaks op die van Pedro de Bruyckere eerder die dag.

Maar, het meest interessante deel van zo’n dag is toch nog altijd het netwerken. Het gezichten leren kennen achter twitternamen, handen schudden, je verhaal vertellen en kaartjes uitdelen en ontvangen. En wat er dan kan ontstaan naar aanleiding van zo’n kort gesprekje vertel ik in mijn volgende blogpost.

 

Artikel in Vives

In december, een paar weken na het winnen van de Innofun Award, werd ik benaderd door Myrna van Lente van Vives met de vraag of ik wilde meewerken aan een artikel over het project ‘Hallo Wereld.’ Uiteraard wilde ik dit, en vorige week lag de nieuwe Vives dan ook op de mat met mijn verhaal er in. En het maakt me nog altijd een beetje trots om mijn naam ergens te lezen. :)

Naam school: Stichting Rijdende School
Plaats
: Geldermalsen
Soort onderwijs
: basisonderwijs
Aantal leerlingen: 300
Aantal leerkrachten
: ongeveer 30
 Aantal computers binnen de school: 120

Hallo Nederland, hallo India, hallo Wereld!

Wieke Heikoop, leerkracht bij de Rijdende School, laat haar leerlingen graag op een educatieve manier met sociale en nieuwe media werken. Wat als experimenteren begon, pakte uit tot het winnen van de eerste Innofun Award.

Onder pseudoniem Kermisjuf is Wieke actief op ’t web en Twitter. De naam refereert naar haar dienstverband bij de Stichting Rijdende School, dat het onderwijs verzorgt voor kinderen van circusmedewerkers en kermisexploitanten.,,We werken in totaal met zo’n dertig leerkrachten. In de zomermaanden trekken we door het hele land om les te geven aan reizende kinderen, en rijden we iedere dag op en neer naar de lesplaats.”

Mobiel klaslokaal
De kermis- en circuskinderen krijgen in kleine groepjes onderwijs. De samenstelling wijzigt soms per dag. ,,Voorafgaand aan het seizoen wordt er een planning gemaakt wie wanneer op welke kermis staat. Het komt weleens voor dat een kind toch niet op de afgesproken plek aanwezig is, of dat er een kind bijkomt. Wat dat betreft moeten we ons flexibel opstellen.” De groepen variërend van een enkele leerling tot ongeveer tien kinderen zijn onder de hoede van één leerkracht. Bij grotere groepen komt er een leerkracht bij. Afhankelijk van de groepsgrootte heeft de Rijdende School verschillende formaten ‘klaslokalen’ beschikbaar. ,,Met een enkele leerling gaan we naar de lesbus, een Mercedes Sprinter busje ingericht als minilokaal, waar we zelf mee naar de lesplaats rijden. Is de groep groter, dan wijken we uit naar een minischool. Deze verrijden we meestal ook zelf. Dit is een wagen die qua formaat tussen een klein vrachtwagentje en een flinke camper inzit. En voor grotere groepen is er de uitschuifbare vrachtwagenoplegger, waar maximaal twintig leerlingen les kunnen krijgen. In iedere (grote) school zijn vijf minilaptops en een computer aanwezig. Wij gebruiken een MSi touch als vervanger van een digibord.”

Winter
’s Winters verblijven de kinderen op een vaste stek. Ze gaan dan naar een winterschool. ,,Op dat moment veranderen onze werkzaamheden. We begeleiden de kinderen van peuter tot volwassene en treden als een soort mentor op. Voor de winterschool zijn wij de schakel tussen de burgerwereld en de kermiswereld, en vertellen over de educatieve ontwikkelingen van het kind tijdens de zomer.” Als ze weer gaan rondreizen, koppelen de winterscholen de vorderingen van de kinderen terug aan de Rijdende School. ,,De lesmethode die de leerlingen op hun winterschool gebruiken, krijgen ze ook bij ons. We kunnen bijvoorbeeld wel acht à negen rekenmethoden tegenkomen. Daarom maken we voor elke methode onze eigen handleiding, zodat we de belangrijkste onderdelen weten.”

‘Hallo Wereld’
Het is duidelijk dat de Rijdende School geen gewone school is. De leerlingen hebben een bijzonder bestaan; ze trekken van plaats naar plaats, hebben steeds andere meesters en juffen en zitten in wisselende samenstelling in de klas. Wieke’s collega Sanne Meijrink werkt op de International Indusschool in India ook niet met doorsnee leerlingen. ,,Sanne heeft leerlingen met verschillende achtergronden in de klas, waaronder zes Nederlandse kinderen”, vertelt Wieke. ,,Dit jaar klopte ze bij me aan om samen een project op te zetten, waarbij haar Nederlandse leerlingen en die van mij kennis over elkaars omgeving opdoen. Ik heb al eerder wat projecten met de kinderen gedaan en op Facebook gedeeld, en daar was ze erg enthousiast over. Het project wilden we graag betrekken bij het thema ‘Hallo Wereld’ van de Kinderboekenweek. Het boek ‘De gele ballon’ van Charlotte Dematons was als prentenboek verbonden aan de Kinderboekenweek en volgt vanuit vogelperspectief een gele ballon, een blauw autootje, een boef en een fakir in hun reis door het boek. Historische en aardrijkskundige onderwerpen komen aan bod. ,,Dit boek en thema werden als gespreksonderwerp gebruikt. Met de kinderen praatte ik over de platen in het boek. Waar is dit? Hoe zie je dat? Zijn de geschiedkundige feiten op de plaat juist? Ook was het vogelvluchtperspectief een aanleiding voor een tekenopdracht over India.

Voorstellen
,,Ik ben achter mijn laptop gekropen en heb allereerst een mindmap gemaakt om het project uit te denken. In die periode zou ik zes dagen op een kermis in Weert werken, een mooie gelegenheid om die kinderen aan de slag te laten gaan met het project.” Wieke en Sanne wilden dat hun leerlingen meer over elkaars leven te weten zouden komen. ,,Om zich aan elkaar voor te stellen hebben ze via de MSi geskyped. Vervolgens konden de kinderen op Kidblog.nl voorstelberichtjes plaatsen en blogs schrijven over hoe zij denken dat de school van de ander eruit ziet.” Om de kinderen in India hiervan een beeld te geven, liet Wieke haar leerlingen met een camera foto’s maken van de school, woonwagen en omgeving. Op Glogster, een programma waar je interactieve posters (glogs) kunt maken, plaatsten de kinderen de gemaakte foto’s. Op de poster kunnen achtergronden, teksten, illustraties, geluiden en video’s geplaatst worden en kan de poster naar eigen smaak worden vormgegeven. Zo werd er een goed beeld geconstrueerd van de eigen leef- en leeromgeving. De kinderen in India deden dit ook, de kinderen postten hun link op het blog en zo konden ze elkaars glog bekijken.

Betekenis
Daarnaast vond Wieke het belangrijk dat haar leerlingen een beeld van India zouden vormen. Op online prikbord Pinterest plaatsen de kinderen afbeeldingen van typisch Indiase taferelen. Maar alleen plaatjes zoeken en pinnen op het prikbord zou te makkelijk zijn geweest. De leerlingen hadden wel foto’s gevonden, maar wisten nog niet wat dat precies met India te maken had. Waarom hebben Indiase vrouwen een stip op hun voorhoofd? En waarom is de koe heilig? Wieke paste het prikbord met plaatjes wat aan, pinde er zelf nog een aantal bij en koos er tien uit. De kinderen mochten op internet, of met behulp van andere bronnen, gaan achterhalen wat deze tien foto’s inhielden. Ze kregen hiervoor een uur de tijd, waarna ze aan elkaar presenteerden welke betekenissen ze gevonden hadden. De meeste kinderen gingen via Google of Wikipedia aan de slag, maar twee meisjes vroegen of ze met juf Sanne in India mochten skypen. Uiteraard mocht dit.

Innofun Award
De lesstof van tegenwoordig is niet anders dan tien jaar geleden, maar met nieuwe tools probeert Wieke de lessen zo aantrekkelijk en leuk mogelijk te maken. ,,Ik probeer de kinderen tegelijkertijd een stukje mediawijsheid bij te brengen. Een ouderwets taalwerkje als een brief of verhaal schrijven, liet ik de kinderen op Kidblog maken. Door te bloggen en skypen leren de ze dat er echt mensen aan de andere kant zitten. Het doel hiervan is dat ze nadenken wat ze op internet plaatsen. Welke houding neem je aan, wat zeg je wel en niet?

Het bedrijf Innofun, dat basisscholen en middelbare scholen begeleidt die sociale media een structurele en blijvende plek willen geven in hun onderwijs, vond het project ‘Hallo Wereld’ zo’n mooie mix hebben, dat Wieke op 28 november 2012 de eerste Innofun Award kreeg uitgereikt. De jury zei over het project o.a. het volgende: “Heikoop laat kinderen bloggen in de veilige omgeving van Kidblog, laat ze sfeerbeelden verzamelen in Pinterest en gebruikt Skype voor videocontact met kinderen aan de andere kant van de wereld. Deze internationale component, ook gelinkt met het thema van de kinderboekenweek (‘Hallo Wereld’) en dus de actualiteit sprak de jury bijzonder aan. De gebruikte gereedschappen zijn gebruiksvriendelijk en laagdrempelig en daarmee is het concept goed overdraagbaar.”

Vervolg
Helaas was na deze zes dagen het project voorbij. Het gaat niet van de ene leerkracht naar de ander over. Bovendien zitten de kinderen elke week in een andere samenstelling in de klas. ,,Maar ik ben op dit moment met andere leerkrachten aan het kijken hoe we een platform voor dit soort projecten kunnen opzetten, zodat ze langduriger worden. Het moet niet meer uitmaken of ze bij mij of van mijn collega’s les krijgen. Dit soort projecten zijn leuk en verdienen daarom een vervolg.”

Ter informatie:
www.kermisjuf.nl

www.kidblog.org/HalloWereld
(account gast met wachtwoord gast)

 

 

Het juryrapport

Gisteravond zag ik op de website van Innofun de link naar het juryrapport. Nadat ik de tekst had doorgelezen, stroomde er weer een trots gevoel door me heen. Wow! Dat heb ik toch maar mooi even geflikt zeg! En dat terwijl ik me vooraf kansloos inschatte. ‘Grote namen’ zoals Jelmer Evers en Linda Humme hadden ook een inzending gedaan.

Ik, die nog niet zo heel lang actief ben binnen het sociale media in het onderwijs-wereldje, ben erg van hun werk en vaardigheden onder de indruk. Zij hebben al zoveel kunnen bereiken en dat terwijl ik net pas kom kijken. Ik schatte mijn kansen dus niet al te hoog in, maar ging toch in gezelschap van mijn partner Nils en mijn collega Niels (what’s in a name..) naar Utrecht om de prijsuitreiking bij te wonen. Ik keek namelijk ook uit naar het kennismaken met de andere deelnemers. Er zou natuurlijk een verzameling van ICT- enthousiastelingen zijn waar ik zeker veel van kon leren, dus het zou hoe dan ook een zinvolle middag worden.

Toen Erno Mijland eenmaal bekend had gemaakt dat Dennis Verdonck met een project uit het voortgezet onderwijs de Runner Up was en er *dus* een project uit het primair onderwijs had gewonnen, begon het bij mij wel te kriebelen. Hoe langer Erno praatte en hoe meer pluspunten hij noemde, hoe meer mijn collega Niels begon te fluisteren: ‘Je hebt gewonnen! Dat zit ook in jouw project! Gefeliciteerd!’ Ik werd bloednerveus van hem en siste hem toe dat hij zijn mond moest houden! :)

De jury van de Innofun Award heeft zich gebogen over 15 inzendingen met inspirerende beschrijvingen van toepassingen van sociale media in het onderwijs. Er waren zeven inzendingen vanuit het PO, zeven vanuit het VO en een vanuit een centrum voor de kunsten.

Bij het beoordelen van de inzendingen heeft de jury de volgende criteria gehanteerd:
– de toepassing is met succes ingezet in de klas
– de toepassing is eenvoudig in te zetten (voor andere docenten)
– de toepassing is praktisch een vernieuwend
– de toepassing is structureel inzetbaar
Elk jurylid heeft individueel de inzendingen bestudeerd en gescoord op deze criteria en op basis daarvan een top 3 samengesteld. Deze lijstjes zijn naast elkaar gelegd, wat leidde tot een gezamenlijke ranglijst. Deze is in een video conference besproken. De jury heeft een winnaar gekozen en een eervolle vermelding toegekend. Hierbij was de afspraak dat als de beste inzending uit het PO komt, de eervolle vermelding toegekend wordt aan de beste inzending uit het VO en vice versa.

De jury bestond uit:

– Erno Mijland, voorzitter van de jury, trainer, spreker een schrijver en auteur van het boek ’Smihopedia. Aan de slag met sociale media in het onderwijs’;
– Rob Martens, wetenschappelijk directeur LOOOK / Bijzonder hoogleraar multimediale educatie;
– Tessa van Zadelhoff, leerkracht en ICT-coördinator op Basisschool De Kleine Beer te Berlicum, zelfstandig ondernemer Warempel, initiatiefnemer BoekTweePuntNul.over sociale media en web 2.0 en bekend van ‘Reisbureau Beartravel’, waarin ze als leerkracht van groep 7/8 sociale media op een innovatieve manier inzette.

 

Algemeen
De jury constateert dat er een grote variatie is in de vorm en inhoud van de inzendingen. Dat is positief, want het laat zien dat er veel mogelijk is. De jury vindt de inzendingen sympathiek en van goed niveau. De kwaliteit ligt dicht bij elkaar. Niet in alle inzendingen is gebruik gemaakt van de unieke kenmerken van sociale media, zoals het tijd- en plaatsonafhankelijk kunnen samenwerken of de buitenwereld bij het onderwijs betrekken. In een aantal inzendingen is vooral sprake van het gebruik van web 2.0-toepassingen / online software.
Bij een aantal inzendingen is sprake van de inzet van sociale media vanuit een visie op onderwijs, bij andere inzendingen ligt de nadruk meer op afwisseling, sociale media gebruiken omdat leerlingen het leuk vinden ermee te werken.
De sterkste inzendingen combineren verschillende sociale media, leerlingen komen in contact met de buitenwereld, werken tijd- en plaatsonafhankelijk samen en er wordt gewerkt aan concrete leerdoelen.
De jury heeft als advies sociale media ook in te zetten in het leren door professionals, zoals binnen groepen op LinkedIn, door er meer mee te doen in de interne communicatie
en door traditionele conferenties en studiedagen deels te vervangen door social learning.

Dit waren inderdaad wel dingen die in mijn project terugkwamen. En toen kwam het verlossende woord. Erno moest lachen en zei dat hij meteen maar bekend ging maken wie er gewonnen had, want zodra hij over het winnende project zou gaan praten zou duidelijk worden welke naam er bij hoorde. ‘De winnaar… is… Wieke!, en lachend wees hij in mijn richting. Overdonderd hoorde ik aan wat de jury over mij te zeggen had:

De winnaar: Wieke Heikoop (PO)
De jury was unaniem in haar keuze voor een winnaar. Wieke Heikoop is juf van Stichting De Rijdende School. Ze geeft op locatie les aan kinderen die meereizen met circussen en kermissen. Het gaat om groepen met kinderen van alle leeftijden die elk een eigen programma volgen. Aan de ene kant zeer uitdagend, aan de andere kant bieden sociale
media hier ook unieke mogelijkheden. Het ingediende project beschrijft een samenwerking/uitwisseling met een internationale school in India. De kinderen van beide scholen hebben informatie met elkaar uitgewisseld en zo veel van elkaar geleerd. De jury was enthousiast over het feit dat Heikoop verschillende sociale media op een sociale manier gebruikt voor verschillende doeleinden. Ze laat kinderen bloggen in de veilige omgeving van Kidblog, laat ze sfeerbeelden verzamelen in Pinterest en gebruikt Skype voor videocontact met kinderen aan de andere kant van de wereld. Deze internationale component, ook gelinkt met het thema van de kinderboekenweek (‘Hallo Wereld’) en dus de actualiteit sprak de jury bijzonder aan. De gebruikte gereedschappen zijn gebruiksvriendelijk en laagdrempelig en daarmee is het concept goed overdraagbaar.

 

Ik nam de grote cheque in ontvangst, kreeg de camera die ik gewonnen overhandigd en ik draaide een rondje voor de camera’s en diverse smartphones zodat ik direct op twitter stond. Vervolgens werd ik heel vaak gefeliciteerd en begon het grote genieten.

Nu, een paar dagen later, is het allemaal een beetje geland. Ik voel me nog steeds supertrots en zeer vereerd. Verder is dit ook een ontzettende stimulans om me hier nog veel meer in te verdiepen. Ik kan niet wachten tot volgend reisseizoen zodat ik weer nieuwe dingetjes kan gaan uitproberen!